Sanatsal Şiir bir yalnızlık üretimidir.
Bireysel sanal dünyanın şiiri de bloglardır.
Kısa, özlü ve etkili cümleler ile insanlar duygu ve düşüncelerini paylaşıyorlar.
Önce kendileri ile…
Kişisel tarihlerimizi geçmişte günlüklerde izlerdik.
Şimdi ise yaşamlarımızı bloglarda paylaşıyoruz.
Havaya yazılan yazılar gibi…
Issız adalarda yaşayıp şişeye konulan notlar gibi…
En çok kendimizden uzaklaşıyoruz sonra çevremizden.
Medyanın insanı “sığlaştıran” robotlaştıran tüketici böcek bombardımanına karşı her blog okyanusunda keşfedilmemiş bir ada.
Hala insanlık tohumlarının yaşadığı.
Mikro ölçekte olsa bile bu yaşam mercan adalarını doğuracak bir sonra ki yüzyılda.
Onların CNN’leri var ise bizim de bloglarımız var…
Her blog insanlık için bir umut.
Önemsiyorum ve umutlanıyorum farklı her bloğu okuduğumda.
Yeter ki içten olsun .
Şiir tadında sezsizce içten okunabilsin.
Gözlerde 1 iz bıraksın.
Bir nöronda doğup başka nörona aksın ki !
1 “mem”
o zaman 2 üstü n !
Olabilir.
May be..
Cevapla
Want to join the discussion?Feel free to contribute!